Stage:
In Bangwe ben ik nog bezig met individuele begeleiding van
de kinderen. Heb voor hun allemaal oefenbundels op hun eigen niveau gemaakt.
Terwijl ik de eene een pen leer vasthouden, leert de andere rekensommen. Het
niveau is dus heel verschillend. Eén keer per week doe ik ook groepsactiviteiten
zoals armbandjes maken, relaxatieoefeningen, verven,… en binnenkort ook een
soort van muziektherapie.
In Maendeleo nog altijd bezig met individuele begeleiding
van Oswadi en Kristoffer, maar ga er misschien nog een extra kind bijnemen
waarvan ik gemerkt heb dat die ook moeite heeft met lezen. Ik ga volgende week
ook een keer proberen mee te gaan naar school van hun om te zien hoe ze daar te
werk gaan en of ze er iets van op steken. Ik doe ook mee met de
groepsactiviteiten die vooral Maarten en Sarah organiseren zoals gaan
voetballen, spelletjes, knutselactiviteiten, elke vrijdagnamiddag gaan zwemmen in’t
meer en waterspelletjes.
Verder probeer ik hier ook zoveel mogelijke projecten te
bezoeken om zicht te krijgen op de orthopedagogische context hier in Tanzania.
Na het bezoek van de lagere school wou ik toch ook eens een
secundaire school gaan bezoeken (en dat viel heel wat beter mee als de lagere
school die ik bezocht heb). Ik heb een les fysics, civics en swahili
meegevolgd. Het probleem is hier wel dat in Tanzania in de lagere school in het
swahili les gegeven wordt en in het secundair in het Engels, maar de meesten
verstaan geen woord Engels, waardoor ze de lessen niet begrijpen en de
leerkrachten terug overschakelen naar het swahili. Het niveau van Engels is in
het algemeen heel laag onder de Tanzaniaanse bevolking.
Ik heb ook een bezoekje gebracht aan Rumonge (opvangcentrum
voor doven), omdat Omari, een kindje dat eerst in Bangwe (opvangcentrum voor
gehandicapten) woonde, nu naar daar verplaatst is. Omari is een doof en fysiek beperkt 11 jarig jongentje dat in
Bangwe zat als enig kind zonder mentale beperking. Hij is nu verplaatst naar
Rumonge om gebarentaal te leren van 3 dove volwassenen. Zodra hij de
gebarentaal onder de knie heeft, mag hij naar een dovenschool. Het jammere is
wel dat Omari daar nu als enig kind zit en maar een paar uurtjes per dag les
(gebarentaal) heeft, waardoor hij zich daar volgens mij echt verveelt. Daarom
gaat Caroline (een nieuwe student hier sinds twee weken) nu elke voormiddag
naar hem om wat les te geven en hem bezig te houden. We hebben ook kunnen
regelen dat we hem elke vrijdag naar Bangwe mogen brengen, zodat hij zijn
vriendjes van daar nog elke week terug ziet en mee kan gaan zwemmen in het meer
en naar de bungalo (feestje).
Verder ben ik nog naar de Newman High school geweest: Een
secundaire en hoge school (lerarenopleiding) in de buurt van Kigoma. We hebben
daar een rondleiding gekregen en een les van de lerarenopleiding meegevolgd. We
hebben ook met de studenten het verschil
tussen het Belgisch en Tanzaniaans onderwijssysteem en gehandicaptenzorg
besproken, omdat ze daar heel geïnteresseerd in waren en voor ons was dat ook
wel best interessant.
Donderdag ga ik ook nog een dovenschool bezoeken (waar Omari
normaal gezien in januari naar toe zal gaan). En ik ga ook eens mee naar
Sanganigwa B (een weeshuis + school) met Sarah en Maarten (zij geven daar elke voormiddag
Engelse en wiskundeles).
Ik ben ook volop bezig met het voorbereiden van de workshops
die 6 oktober starten. Samen met Caroline moet ik dan 4 opeenvolgende
zaterdagen telkens 5 uur vorming geven aan volwassenen uit het sociale
werkveld. Het thema van onze workshop is ‘working attitude for special groups’.
Safari:
Vorig weekend zijn we op safari geweest in Katavi (6 uur
rijden van Kigoma). We waren heel content dat we ne 4x4 hadden, want de weg was
heel bumpy en dusty en anders zaten we zowieso vast, want op de terugweg had
het geregend.
- In de auto mislukten onze pogingen om te drinken vaak, waardoor we helemaal nat waren.
- Af en toe vloog er eens iemand met zijn kop tegen het plafond in de auto
- We hebben 1 keer platte band gehad
- Pronostiekskes doen over hoeveel giraffen we gingen tegen komen op 1 namiddag
- Ik was er het kortste bij met een gok van 28, maar het waren er een 50tal
- Sommigen onder ons konden giraffen en zebra’s moeilijk onderscheiden, waardoor er vaak ‘Zebra’ Geroepen werd bij het zien van een giraf.
- ’s avonds bij het kampvuur werden we vergezeld door een hyena, met een luide gil van Caroline als gevolg.
- Ik kon ’s nachts niet slapen van het lawaai van honderen hippo’s die in de rivier in onze tuin zaten.
- Elke avond aten we daar buffelvlees!
- We zagen ook krokodillen, 2 leguanen, impalas, topis, 1 luipaard (heel veel geluk gehad daarmee),leeuwen met een karkas van een buffel, buffels, olifanten, apen, honderden giraffen, zebra’s, gieren, wrattenzwijnen (pumba’s), maraboes en zo kan ik nog wel even door gaan
Ons internet gaat hier super traag, dus kan nog altijd geen
foto’s posten op de blog, maar normaal gezien hebben we vanaf 1oktober ‘high
speedy’ (zoals ze dat hier zeggen). Dus foto’s volgen nog!
Vele groetjes uit het warme Kigoma!
Dag Lieselot,
BeantwoordenVerwijderenWe hebben al met veel belangstelling uw blog gevolgd. We vinden het knap dat jij zo met die kinderen begaan zijt. Het zal hen gelukkiger en sterker maken in hun wereldje.
Doe zo verder en het wordt een geweldige stage met voor u heel veel ervaring.
Hier alles ok.
Veel groetjes van oma en opa Schaffen.
Als je de foto's van de safari ziet, zou je zeggen dat dat levensgevaarlijk is. Maar jullie staan wel héél dicht bij die nijlpaarden en die krokodil ! Was daar geen ranger bij met een geweer? Dat was in Kenia toch niet het geval ! Zeg, dat luipaard, sprong die daar uit de boom ? Gelukkig niet in jullie jeep ! Toch een heel avontuur !
BeantwoordenVerwijderengroetjes
Dag ome en opa van Jonathan, danku voor de reactie, leuk dat jullie mijn blog ook volgen.
BeantwoordenVerwijderen'tis vandaag 17 oktober, dus als ik mij niet vergis is de oma vandaag jarig? Een hele gelukkige verjaardag gewenst!
Vele groetjes uit Kigoma
Aja mama,we hadden wel altijd een gids met geweer bij, geen idee waarom dat hier wel is en in die parken in Kenia toen niet. Misschien omdat er maar heel weinig bezoekers naar Katavi komen en die dieren minder gewend zijn aan mensen, ik weet het niet..
ja, ik heb het gezien dat er een ranger bij was op foto's op facebook.
BeantwoordenVerwijderenMaar in Kenia hebben we ook 1 keer een ranger gehad, toen we te voet langs een meer liepen waar krokodillen in lagen, weet je niet meer en we moesten dicht bij elkaar lopen, ik heb er nog foto's van.